Zdarza się, że w w życiu młodych ludzi pojawią się trudności, z którymi rodzice czy opiekunowie nie zawsze są w stanie samodzielnie sobie poradzić. Kłopoty w szkole, problemy w relacji z rówieśnikami, pierwsze zawody miłosne, niskie poczucie własnej wartości, przedłużające się obniżenie nastroju, zaburzenia odżywiania, eksperymentowanie z substancjami psychoaktywnymi czy różnego rodzaju lęki, a także zachowania suicydalne takie jak samookaleczenia czy nawet pierwsze próby samobójcze – w takich sytuacjach warto i należy skonsultować się ze specjalistą.
Terapia dzieci i młodzieży jest formą terapii rodzinnej i jest skierowana do osób, które nie ukończyły osiemnastego roku życia. Jest to proces regularnych spotkań z dzieckiem/nastolatkiem, które odbywają się we współpracy z rodzicami lub opiekunami. Stanowisko większości specjalistów pracujących w terapii dzieci i młodzieży jest jednoznaczne – najlepsze efekty przynosi terapia dziecka ze wspólnym zaangażowaniem obojga rodziców . Życie pisze jednak różne scenariusze i w przypadku gdy niemożliwa jest współpraca z obojgiem rodziców zapraszany jest do współpracy rodzic mieszkający z dzieckiem lub opiekun wychowujący dziecko. Czas trwania terapii jest ustalany w zależności od rodzaju i stopnia nasilenia zgłaszanych trudności. Zazwyczaj wystarczy kilka wizyt, ale w niektórych przypadkach wskazana jest dłuższa terapia.
,, Jest różnica między poczwarką a motylem, a przecież motyl
to dawna poczwarka ”
Jak pracuje psycholog dziecięcy ?
Na pierwsze spotkanie zapraszani są rodzice czy opiekunowie. Konsultacja ma na celu rozpoznanie problemów, z jakimi zgłaszane jest dziecko oraz prześledzenie historii wraz z aktualną sytuacją życiową dziecka/nastolatka. Zazwyczaj na dwóch wstępnych wizytach formułowana jest diagnoza psychologiczna oraz plan pomocy. Czasem rodzice proszeni są o dostarczenie aktualnych wyników biochemicznych dziecka oraz dostarczenie informacji o innych chorobach dziecka jeśli dziecko było diagnozowane w jakimś kierunku. Nawiązywany jest też kontakt z dzieckiem. Podczas terapii dziecko/nastolatek poprzez swoją naturalną aktywność w rozmowie, rysunku oraz zabawie przekazuje istotne dla niego kwestie oraz pokazuje, w jaki sposób je przeżywa. W trakcie spotkań, dzięki zaufaniu tworzącemu się w relacji terapeutycznej między dzieckiem a psychoterapeutą, udaje się zrozumieć negatywne emocje i trudności, z jakimi boryka się młody człowiek i dzięki temu pracować nad rozwiązaniem zgłaszanych problemów.
Dolna granica wieku dziecka w terapii indywidualnej to 10 lat.
- Spotkania terapeutyczne z dziećmi lub z udziałem dzieci trwają 45 do 60 minut ( w przypadku młodszych dzieci początkowo nie jest możliwe dokładne trzymanie się czasu, gdyż zależne jest to od przebiegu spotkania oraz charakteru i stopnia nasilenia problemu). W miarę kolejnych spotkań ten czas stabilizuje się i spotkania trwają ok 50 minut.
- Spotkanie konsultacyjne z rodzicami/ opiekunami bez udziału dziecka trwa 50 minut.
- Praca terapeutyczna w systemie 3 : 1, co realnie oznacza, że po 3 spotkaniach z dzieckiem następuje jedno spotkanie z rodzicami lub opiekunami. Służy to omówieniu możliwości wsparcia rodziców w procesie terapeutycznym oraz postępów dziecka. Cykl jest powtarzalny przez cały proces terapeutyczny.
